NA CZYM POLEGA TERAPIA RĘKI

Terapia ręki polega na usprawnianiu precyzyjnych ruchów dłoni i palców mających na celu
zaangażowanie całej kończyny górnej do wykonywania różnorodnych zadań.

NA CZYM POLEGA TERAPIA RĘKI cd ...

Usprawnia tzw.małą motorykę, ale jest ona ściśle powiązana z prawidłowym rozwojem wielu funkcji ludzkiego ciała. Terapia ręki to nie tylko praca przy stoliku i ćwiczenia grafomotoryczne.W podejściu całościowym obejmuje ruchomość łopatek i stawów kończyn górnych oraz normalizację napięcia mięśniowego. W zależności od etapu rozwoju i występujących zaburzeń, praca terapeuty opiera się na wzmacnianiu siły mięśniowej kończyn górnych, stymulacji czucia powierzchniowego lub głębokiego, zbudowania stabilizacji centralnej, poprawy odczuwania własnego ciała, doskonaleniu zdolności chwytu, doskonaleniu kontroli wzrokowo-ruchowej oraz skoordynowaniu pracy oburącz. Terapia zawsze poprzedzona jest diagnozą. Kolejnym etapem jest dobranie odpowiednich ćwiczeń do indywidualnych potrzeb pacjenta.U

KIEDY POTRZEBNA TERAPIA RĘKI

Terapia ręki skierowana jest przede wszystkim do dzieci, ale także osób dorosłych, które utraciły sprawność
Wskazania do terapii to m.in.
 problemy z nauką samoobsługi, jak: ubieranie się, zapinanie guzików, zasuwaniem suwaka, wiązanie sznurowadeł, jedzenie z użyciem sztućców
 trudności w planowaniu ruchów,
 problemy z koordynacją pracy obu rąk,
 zaburzenia koordynacji oko–ręka,
 nieadekwatne dostosowanie siły i szybkości ruchów do wykonywanej czynności,
 zbyt wolne lub zbyt szybkie tempo wykonywania różnych czynności manualnych, co prowadzi do niestaranności,
 niechęć do podejmowania czynności manualnych, takich jak:rysowanie, malowanie, lepienie z plasteliny, układanie drobnych przedmiotów
 obniżony poziom graficzny pisma

 trudności w trzymaniu kredek czy ołówka, przedmioty wypadają z dłoni lub przebijają kartkę pod ich naciskiem,

 trudności z koncentracją,

 nieprawidłowa postawa ciała,
 niechęć do dotykania różnych faktur,
 wzmożone lub obniżone napięcie mięśniowe w obrębie kończyny górnej i obręczy
barkowe

Celem terapii ręki jest:

 wspomaganie w osiągnięciu jak najbardziej optymalnego poziomu samoobsługi,
 rozwijanie ogólnej koordynacji ruchowej
 usprawnianie sprawności ruchowej kończyny górnej, udoskonalenie sprawności
manipulacyjnej ręki, udoskonalenie umiejętności chwytu
 poprawa poziomu koncentracji
 wzmacnianie poczucia własnej wartości i wiary w siebie
 odciążenie struktur nerwowych poprzez „automatyzację wzorca”, bez potrzeby
myślenia o każdym ruchu

Jak wygląda trening?

Osoba poddana terapii EEG biofeedback siada na fotelu przed monitorem. Do uszu i głowy podłączane są elektrody – czujniki rejestrujące fale mózgowe. Na ekranie wyświetlana jest prosta gra, którą w ruch wprawia się nie za pomocą myszki czy klawiatury, ale siłą własnego umysłu. Terapeuta na swoim monitorze śledzi zapis fal oraz proces uczenia się kontrolowania emocji.

Koncentrując się na animacji klient podejmuje wysiłek, aby w konkretny sposób przesunąć określony obiekt i tym samym uzyskać pozytywną informację zwrotną na ekranie. Jest ona otrzymywana automatycznie za każdym razem, kiedy fale mózgowe znajdą się w ustalonym przez terapeutę zakresie. To warunkowanie zwrotne uczy samodzielnej regulacji, dzięki której osiągany jest stan aktywności mózgu zbliżony do optymalnego – czyli takiego, gdy fale mózgowe różnych częstotliwości pozostają w zakresach właściwych dla zdrowego i zrelaksowanego człowieka.

Proces terapii

Program terapii zawsze ustalany jest indywidualnie. Można wyróżnić terapie:

Krótkoterminowe (15-30 spotkań) – dla osób zdrowych w celu poprawienia funkcji poznawczych np. pamięci, koncentracji i uwagi przed egzaminem lub ważnym wystąpieniem.
Średnioterminowe (20-60 spotkań) – dla osób z zaburzeniami uwagi, ADHD, dysleksją, zaburzeniami emocjonalnymi.
Długoterminowe (powyżej 60 spotkań) – w przypadku porażenia mózgowego, epilepsji, afazji, autyzmu, niepełnosprawności intelektualnej.

Jedna sesja trwa ok. 50 minut. Spotkania powinny odbywać się minimum raz w tygodniu, a optymalnie 2-3 razy w tygodniu. Możliwe są także sesje codzienne np. w przypadku zaburzeń lękowych.

Poprawę u osób z ADHD można uzyskać już po ok. 20 sesjach, jednak dla trwałych i satysfakcjonujących efektów zalecanych jest 40-60 spotkań.